Για να πάει μπροστά και να προοδεύσει, γενικότερα, μια ομάδα η ένα έθνος χρειάζονται οι κατάλληλοι άνθρωποι. Αυτοί δεν είναι κάτι το φοβερό, δεν είναι ούτε πανεπιστήμονες ούτε πολυπράγμωνες ούτε θεοί ούτε ημίθεοι, είναι άνθρωποι με ηθική. Θα μου πείτε που θα τους βρούμε αυτούς, θα σας πω οτι υπάρχουν και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα αλλά, κακώς βεβαίως, δεν ασχολούνται με τον βούρκο της πολιτικής.
Αν δημιουργηθεί μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων με στόχο και προσήλωση σε ένα σχέδιο τότε και μόνο τότε υπάρχει ελπίδα για βελτίωση των πραγμάτων. Διαφορετικά ο κάθε τυχαίος άχρηστος υπαλληλάκος θα εκφοβίζει τον κόσμο με δηλώσεις του στυλ "θα γίνουμε Αίγυπτος αν χρεοκοπήσουμε" και άλλα τέτοια.
Δεν κατάλαβα δηλαδή τι έχει η Αίγυπτος. Ολόκληρες Η.Π.Α, που αυτές ορίζουν προς το παρόν τα πράγματα στον κόσμο, αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω και να δώσουν τις ευλογίες τους στο κίνημα του στρατού. Φωνή λαού οργή Θεού. Αυτός είναι και ο φόβος του κάθε υπαλληλάκου, μην τυχόν και σηκώσει κεφάλι ο πολίτης και ζητήσει ευθύνες, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς (που λέει και ο ποιητής - Βάρναλης). Η Αίγυπτος μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να κινηθούμε, όχι με φόβο αλλά με θάρρος και δίκαια αιτήματα.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε το εξής καταπληκτικό που έκαναν οι Αιγύπτιοι. Πέρσι ξεσηκώθηκαν και έδιωξαν τον Μουμπάρακ, οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να καπελώσουν την εξέγερση και προώθησαν τον Μόρσι. Οι Αιγύπτιοι τσίμπησαν και ψήφισαν Μόρσι, όμως, και εδώ είναι η μαγεία, με το που είδαν οι Αιγύπτιοι, οτι ο Μόρσι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, γιατί γράφουν τα ΜΜΕ, αυτά που δίνουν σωστή πληροφόρηση όχι πέτσινη, ότι οι διαδηλώσεις είχαν τεράστια συμμετοχή εκατομμυρίων πολιτών, κατέβηκαν πάλι μαζικά και απαίτησαν μαζί με το στρατό να παραιτηθεί. Ο Μόρσι φυσικά έπαιξε όλα του τα χαρτιά, οτι εγώ δεν παίρνω διαταγές δεν παραιτούμαι και άλλα τέτοια. Όμως και πάλι οι Αιγύπτιοι έκαναν το μαγικό, πραγματοποίησε το τελεσίγραφο που του είχε δώσει ο στρατός και τον συνέλαβε.
