Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Ο περι θυσίας λόγος

μια απάντηση στον Ολι Ρεν.

Το νόημα μιας θυσίας
Όταν ακούτε για θυσία ο νους σας να τρέχει πάντα σε άσχημες και δύσκολες καταστάσεις. Οι θυσίες εξ ορισμού προυποθέτουν ένα θύμα η εναν εθελοντή. Άλλοτε αυτό θυσιαζεται με τη θεληση του  άλλοτε κατά λάθος απο άλλους, άλλοτε χωρίς να το θέλει. Η θυσία απο μια πλευρά έχει κάτι το ηρωικό π.χ. μια οικογένεια θυσιάζεται για τα παιδιά της, Έλληνες πολεμιστές και αγωνιστές θυσιαστηκαν για την ελευθερία μας, και πάει λέγοντας. Η άλλη πλευρά είναι όταν ο θυσιαζόμενος είναι ο πιο αδύναμος η ο λιγότερο ανθεκτικός σε μια κοινωνία οπότε αναγκαστικά θα έρθει στιγμή να "χρειαστεί" να θυσιαστεί παρά τη θελησή του για τους άλλους, η, οι άλλοι να τον θυσιάσουν εντελώς πονηρά και χωρίς να το γνωρίζει. Αυτό είναι πολύ άσχημο όταν γίνει, και αυτό έγινε με το χρέος μας, το παραδέχτηκε ο Όλι Ρεν.

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Οι Λιάπηδες

 άνθρωποι που ζουν αναμεσά μας και νομίζουμε οτι είμαστε ίδιοι αλλά τελικά είμαστε εντελώς διαφορετικοί.

Καινούργια κατηγορία ανθρώπων?
Κάποιοι έχουν ονοματίσει τις ομάδες των ανθρώπων ως τάξεις, πόλεμος των τάξεων, ταξική επανάσταση κτλ κτλ. Επειδή εμένα δεν μου αρέσει η λέξη τάξη γιατί παραπέμπει σε βαθμωτούς διαχωρισμούς οι οποίοι δεν επιτρέπονται μεταξύ μας διότι είμαστε όλοι ίδιοι και ισόνομοι, επιλέγω τις λέξεις κατηγορία η σύνολο η ομάδα. Έτσι λοιπόν σας λέω οτι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων η οποία ονομάζεται Λιάπηδες. Θα σας αποδείξω οτι όλοι στις οικογενειες σας έχετε τουλάχιστον έναν Λιάπη. Ο γνωστός Λιάπης απο όπου πήρε και το όνομα η κατηγορία είναι ο πρώτης την τάξη (νατη πάλι η τάξη) αρχηγός της διότι  σε αντίθεση με τους δικούς μας Λιάπηδες αυτός είχε και υπουργική θέση και αν, λέω αν, είχε και επώνυμο Καραμανλή μπορεί να γινόταν και πρωθυπουργός. Οι Λιάπηδες πάντα υπήρχαν απλά έχουν έρθει τώρα στο προσκήνιο για διάφορους λόγους που δεν τους γνωρίζουμε όλους.

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Πορεία προς το θάνατο

συνεχίζεται μέχρι νεωτέρας απο τους πολίτες.

Για αλλού κινήσαμε και αλλου η ζωή μας πάει.
Ο λαός μας φθίνει. Όποιος δεν το βλέπει, καλά θα κάνει να μην βλέπει τηλεόραση και οτι αυτή του προσφέρει αλλα να αφιερώσει λίγο χρόνο με το να παρατηρησει γύρω του τι συμβαινει. Ο εγχώριος πληθυσμός γερνάει,  απο τα 11 εκατ. τα 3 είναι ηλικιωμένοι. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το κράτος μας το οποίο δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση του ΄21 μετά απο τραγικές ήττες αλλά και νίκες σε πολέμους, ναι μεν μεγάλωσε την πατρίδα μας αλλά είχε και σαν αποτέλεσμα να ξεριζωθούν οι Πόντιοι, οι Μικρασιάτες, οι Έλληνες της Ρουμανίας, της Βορείου Ηπείρου και τώρα της Κύπρου σιγα σιγά.  Βλέπουμε μια διαρκώς συρρίκνωση του Ελληνισμού. Αν ζούσαμε σε έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο θα λέγαμε οτι βρισκόμαστε σε μια καμπή και οτι φίλα προσκείμενα λαοί θα μας βοηθήσουν. Δεν βρισκόμαστε όμως σε τέτοιον κόσμο. Για άλλους λόγους ξεκίνησε τότε η επανάσταση, ξεκίνησε για την λευτεριά και την ανεξαρτησία για την πρόοδο μας σαν λαός όχι για την υποδουλωση μας στις τράπεζες.