η συμφωνία της Βάρκιζας ήταν η ταφόπλακά του ΕΑΜ. Αποδείχτηκε δε οτι ήταν το αποκορύφωμα της πολιτικής συνεργασίας Γ.Παπανδρέου - Τσώρτσιλ για να τσακίσουν το αίσθημα και τα διακαιώματα των Ελλήνων που μόλις έβγαιναν απο τον Β παγκόσμιο πόλεμο με ισοπεδωμένη τη χώρα, ήταν το αποτέλεσμα ενός σχεδίου το οποίο είχε ξεκινήσει απο τις διαπραγματεύσεις του Καιρου.
Τότε και τώρα
Αναφέρομαι σε αυτή τη συμφωνία διότι οι ομοιότητες με την παρούσα κατάσταση είναι πάρα πολλές. Ο λαός τότε ήθελε λαοκρατία, το ΕΑΜ είχε εγγεγραμμένα 2.000.000 μέλη η κυβέρνηση του βουνού αντιστοιχούσε στο λαικό αίσθημα, με θέληση και σθένος να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη και την ισότητα, οι μεγάλες δυνάμεις όμως είχαν μοιράσει την πίτα και η βοήθεια απο τον πατερούλη δεν ήρθε ποτέ, η προσήλωση του ΚΚΕ στους by the book κανόνες στέρισε απο τον λαό μια διαφορετική εξέλιξη στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Συν την αυτοκτονία Βελουχιώτη ο οποίος μέχρι το τέλος περίμενε μια κάποια στήριξη η οποία και αυτή δεν ήρθε ποτέ. Η Ελλάδα είχε δωθεί στους Άγγλους, μόνο ο λαός θα μπορούσε να το αλλάξει αυτό, κανείς πολιτικός, μόνο ο λαός, όμως αυτός τελικά οδηγήθηκε σε λάθος δρόμο, επειδή οι βοήθειες απο έξωθεν δεν ήρθαν πότε γιατί αυτοί που θα μας βοηθούσαν είχαν συμφωνήσει στην μεταβιβασή μας.
Η σημερινή κυβέρνηση απηχεί και πάλι το λαικό αίσθημα, υποστηρίζεται απο χιλιάδες πολίτες οι οποίοι απαιτούν το τέλος των μνημονίων το σβήσιμο του χρεόυς και την ανάπτυξη της χώρας. Υπάρχει μια μαζικότητα ώστε να ανατραπεί και πάλι, αυτή τη φορά μια πολιτική, η οποία πάλι προκαλεί θανάτους, μιζέρια με χωρίς καμιά ελπίδα να διαφαίνεται για το μέλλον. Οι αντίπαλοι όπως και τότε δεν συστρατεύονται πίσω απο την κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση προσπαθούν όπως και τότε να κερδίσουν, αν πέσει, απο την πτώση της. Τόσο ευπατρίδες είναι, είναι όλοι αυτοί οι τηλεπωλητές - ελληνάρες, είναι οι κουτσαβάκηδες - δήθεν μάγκες - Σαμαράδες που αμα λάχει μιλάνε και με το Θεό για να σώσουν την πατρίδα. Τόσο ευπατρίδες που δεν έχουν κάνει ούτε μια δήλωση συμπαράστασης.Με τέτοιους να αγαπούν την Ελλάδα τι τους θέλεις τους εχθρούς.
Το τίμημα του χθες
Η συμφωνία της Βάρκιζας εκτός απο την αναντιστοιχία με το λαικό αίσθημα είχε σαν αποτέλεσμα ο λαός να κυβερνάται παρα φύση για πάρα πολλά χρόνια αφού ουδέποτε, ούτε τιμωρήθηκαν οι δωσίλογοι τους οποίους βρίσκουμε καθε τρεις και λιγο σε κυβερνητικές θέσεις η σε μεγάλες εταιρίες οι οποίες παίζουν μεγάλο ρόλο στην οικονομική ζωή της χώρας, οι οποίοι αποδεδειγμένα εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα εκτός της χώρας τους, αλλά έθεσε τη χώρα υπο κατοχή και πάλι ενω οι Έλληνες πότισαν με αίμα το χώμα για την ελευθερία και ενάντια στο φασισμό.
Την κρίσιμη λοιπόν στιγμή και ενώ το ΕΑΜ ήταν θριαμβευτής, τυλίχτηκε σε μια κόλλα χαρτί απο μια συμφωνία η οποία ήταν μια αυτοκτονία, πολλά μπορούν να ειπωθούν γιατο τι θα μπορούσε να έχει συμβει. Η σημασία είναι όμως μια και αυτό αν δεν μας έχει γίνει μάθημα, δυστυχώς θα το ξαναδιδαχτούμε μέχρι να το μάθουμε η να εξαφανιστούμε απο προσώπου γης.
Για την ελευθερία σου δεν στηρίζεσαι σε κανέναν παρα μόνο στις δυνάμεις σου, για τον απλούστατο λόγο, διότι δεν θα στην δώσει κανείς. Την κρίσιμη στιγμή θα είσαι μόνος, θα διεκδικήσεις και μετά επονται οι υποστηρικτές, αλλά διεκδικείς μόνος αρχικά με πίστη σε αυτό που κάνεις. Αυτό είναι το μάθημα. Τότε πίστεψαν στην υποτιθέμενη στήριξη του πατερούλη που τους είχε ήδη πουλήσει για κάποιο άλλο κομμάτι γης και έμειναν μόνοι τους με τον φόβο τους, και απέτυχαν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το τσάκισμα του φρονήματος του λαού, την κατέρρευση και τα υπόλοιπα είναι γνωστά, διώξεις, εκτελέσεις κτλ κτλ.
Το τίμημα του σήμερα
Αυτές τις μέρες ο υποικ και ο πρωθυπουργός προσπαθούν να διαφωτίσουν τις θέσεις μας στους ευρωπαίους, όμως όσο και καλοπροαίρετες να είναι αυτές στο τέλος θα πρέπει να επιβληθούν στους Γερμανούς. Δυστυχώς αλλά έτσι είναι, αυτή είναι η πολιτική, δεν έχει να κάνει πάντα με το δίκιο που έχεις αλλά αν έχεις δύναμη να το επιβάλεις. Η Αμερική, Γαλλία, Ρωσία, Γερμανία έχουν πάρει θεσεις. Είναι πολύ σημαντικό να μην αλλάξουμε τις θέσεις μας και να πάμε μέχρι τέλους σταθεροί, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Αυτό που λέω δεν έχει να κάνει μόνο με την πολιτκή, έχει να κάνει με την στρατηγική του θέματος. Η Ελλάδα και οι νότιες χώρες πνίγονται η θα πνιγούν απο τα χρέη, πρέπει να επιμείνουμε για τον απλούστατο λόγο οτι έχουμε δίκιο. Και το δίκιο αργά η γρήγορα έχει τη δυναμική να επανέρχεται όταν το αγνοείς με περισσότερη φόρα απο πρίν. Η κάθε χώρα κοιτάζει τα συμφεροντά της, δεν υπάρχουν αδελφές χώρες και άλλα τέτοια περίεργα, πρέπει απλώς να γίνουν κάποιες συμμαχίες, αν δεν γίνουν, επειδή δεν ξέρουμε αν οι Αμερικάνοι η οι Γάλλοι έχουν πάρει την απόφαση να συγκρουστούν για τη λιτότητα με τους Γερμανούς όπως κάνουμε εμείς που πνιγόμαστε, θα πρέπει ο Τσίπρας να πάει σε δημοψήφισμα, αυτό είναι το σωστό.Ο λαός και μόνο να αποφασίσει το μέλλον του γιατί πάλι βρισκόμαστε σε αντίστοιχη καμπή όμοια με αυτή μετά τον πόλεμο, μόνο που αυτή τη φορά ο χαμένος μπορεί να βγει κερδισμένος ακολουθώντας την κρίση και μόνο του λαού. Μόνο στον λαό και την ψήφο του μπορεί να "ακουμπήσει" ο πρωθυπουργός πουθενά αλλού.
Οι περισσότερες αλλαγές σε αυτή τη ζωή ποτέ δεν ήρθαν απο ομόνοια και κοινή λογική μεταξύ των εταίρων - εμπλεκομένων. Πολύ λίγες απο αυτές τις συστημικές αλλαγές έγιναν με συμφωνίες και ομόνοια. Έτσι θα πρέπει να έχουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας οτι αν θέλουμε να αλλάξουμε ρότα ενδεχομένως να χρειαστεί να κατέβουμε και στους δρόμους για να επιβάλλουμε τις αποφάσεις μας.Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ίσα - ίσα μας κάνει πιο ενεργούς πολίτες, τέτοιους που να διαμορφώνουν την πολιτική της χώρας τους.
