Έχει δίκιο η Ζωή, πρωτίστως είναι θέμα δημοκρατίας. Η δημοκρατία είναι κάτι σαν τον Θεό, βρίσκεται παντού, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Απο τις ουρές στο δημόσιο η στις τράπεζες μέχρι τη συμπεριφορά στο σπίτι και στους φίλους μας, απο το σεβασμό στα πιστεύω του διπλανού μας μέχρι τη διεκδικούμενη θέση πάρκινγκ. Αν θέλουμε να είμαστε πράγματι δημοκράτες πρέπει να είμαστε και κάτι άλλο ταυτόχρονα, γιατί αυτό είναι ένα απαραίτητο συστατικό των δημοκρατών, πρέπει να είμαστε ελεύθεροι η να νιώθουμε μέσα μας ελεύθεροι, για να σκεφτόμαστε ελεύθερα.
Είμαστε ελεύθεροι? Όχι, η αλήθεια είναι πως στη νεότερη ιστορία μας πάντα υπήρχαν παρα μόνο κάποιες λίγες στιγμές ελευθερίας, όμως νιώθαμε ελεύθεροι γιατί μας το επέτρεπαν οι αγώνες και οι θυσίες του ελληνικού λαού, κάτι που στις μέρες μας τείνει να εκκλείψει, όχι πάντως λόγω έλλειψης θυσιών εκ μέρους του λαού. Το νιώθω ελεύθερος είναι διαφορετικό του είμαι ελεύθερος, ο λαός όμως με το 62% απαίτησε την ελευθερία του απο τα μνημόνια και όλα αυτά τα μέτρα που τον πνίγουν και δεν τον αφήνουν να επιβιώσει. Ο λαός θέλει να ελευθερωθεί και θέλει, εκτός απο το να νίωθει ελεύθερος, να ΕΙΝΑΙ κιόλας ελεύθερος. Αυτή πρέπει να είναι η κατεύθυνση όλων των λαών, η πορεία προς την ελευθερία και τη δημοκρατία, και αν εφευρεθεί κάποιο άλλο καλύτερο πολίτευμα τότε να τεθεί πορεία προς αυτό.Όλα τα πράγματα για να εκκινήσουν χρειάζονται μια κινητήριο δύναμη. Ο λαός δήλωσε συντριπτικά τη θελησή του, μένει τώρα η πράξη.
